When I Close My Eyes I Think Of You - ROZDZIAŁ 6

   Obudziłam się. Na początku promienie światła mnie oślepiły, ale jakoś się do tego przyzwyczaiłam i wstałam. Spojrzałam na zegar, 12:00. Myślałam, że będzie gorzej.

   Ledwo wygramoliłam się z łóżka. Zaczęłam od porannej toalety. Później podeszłam do szafy i zaczęłam wyciągać ubrania, które dziś założę. Dlatego, że była ładna pogoda, zdecydowałam się na bluzkę z krótkim rękawem i krótkie spodenki. Zrobiłam delikatny makijaż, a włosy uczesałam w wysoki kucyk.

   Postanowiłam zejść na dół na śniadanie. Już na schodach było słychać krzyki chłopaków. Wszyscy siedzieli w salonie i oglądali mecz. Już nie spali. Kurde, z nich, to ja tu chyba jestem największym leniem. Muszę się poprawić. To zawsze ja wstaję ostatnia, a przeważnie zasypiam jako pierwsza. Muszę coś z tym zrobić. Na stole, na talerzu zobaczyłam kanapki, więc dosiadłam się do chłopców i zaczęłam jeść.

-Ally, mamy dla ciebie niespodziankę.- odezwał się jako pierwszy Liam. Popatrzyłam na Louis’a i się uśmiechnęłam. On dyskretnie przyłożył swój palec na usta w geście, abym nic nie mówiła. W końcu on mi wszystko powiedział. Jednak, ja postanowiłam nikomu o tym nie mówić. Poza tym, obiecałam mu to, a obietnic trzeba dotrzymywać. Nie chcę zawieść jego zaufania.

-Jedziemy dzisiaj do lasu.- wyjaśnił Harry. Udałam zdziwioną. A podobno nie umiem kłamać, jednak chłopcy się na to nabrali. Oni nie znają moich zdolności.

-Będziemy nocować w namiotach.- dodał Zayn.

-Pojedziesz z nami, prawda?- zapytał Niall. Zgodziłam się skinieniem głowy.

-Zamierzamy wyjechać tak o 15:00, więc mamy jeszcze sporo czasu, ale jeżeli chcesz, to możesz się zacząć pakować.

-Jedziemy na 2- 3 dni, może dłużej.- dodał jeszcze Louis na zakończenie.

   Szybko skończyłam jeść swoje śniadanie i poszłam do pokoju się spakować. Nie wiedziałam co ze sobą zabrać, więc postanowiłam, że wszystkiego po trochu. Ubrania zmieściły mi się do plecaka. Byłam gotowa do wyjazdu. Zajęło mi to dość sporo czasu, bo naprawdę nie mogłam się zdecydować co zabrać. Miałam uczucie, jakbym czegoś zapomniała, ale nie wiedziałam o co dokładnie chodzi.

   Postanowiłam sprawdzić, co tam u chłopaków. Ale jednak się rozmyśliłam, bo nie chciałam wchodzić do ich pokojów. Trochę się wstydziłam, i bałam, że wejdę w nieodpowiednim momencie i jeszcze coś złego się wydarzy. Na przykład zastanę takiego Niall’a bez koszulki, tak jak już kiedyś mi się to zdarzyło. Dzisiaj nie wiem jak bym zareagowała. Może zaczęłabym piszczeć z wrażenia? Nie wiem. Zamiast zaryzykować i powchodzić do ich pokoi wolałam pójść do kuchni. Jednak mam szczęście, bo zastałam w niej Liam’a.

-Co robisz?- zapytałam.

-Pakuję jedzenie na biwak. Chcesz mi pomóc?

-Jasne.- zgodziłam się i razem z Payne’m zaczęłam wkładać jedzenie do plecaka.  Było tego sporo. Nie wiem, czy damy radę to zjeść, chociaż, muszę przyznać, że  jestem niezłym żarłokiem, a słyszałam, że blondyn też, to możliwe, że damy radę.

   Później pomogłam jeszcze zanieść do samochodu takie rzeczy, jak: namioty, czy koce. Tak minęły te trzy godziny.

   Oczywiście zabrałam swoją gitarę, a Niall, gdy mnie z nią zobaczył, zabrał również swoją. Czyli będziemy razem grać. Jak miło. Zawsze lepiej jest w duecie, niż solo, także będzie mi raźniej i nie będę tak skrępowana.

   Zanim się obejrzałam, wszyscy byli gotowi do wyjazdu.

-Jedziesz w samochodzie z Niall’em.- powiedział do mnie Liam.

-Ok.- zgodziłam się i zaczęłam ciągnąć go za sobą, przekonana, że on też z nami jedzie.

-Co ty robisz?- zapytał.

-Przecież jedziesz z nami.- zauważyłam, a on zaczął się śmiać.

-Nie, ja jadę drugim samochodem z Louis’em, Zayn’em i Harry’m.- wytłumaczył.

-Dlaczego ja i Niall jedziemy tylko we dwójkę?- zapytałam. Nie rozumiałam. Dlaczego był tak nierówny podział?

-Tak jakoś. Macie więcej bagażu.- zaśmiał się i poszedł w stronę drugiego samochodu, gdzie siedziała już

reszta. Pozostawiając mnie bez wyjścia, usiadłam z przodu w samochodzie obok blondyna i ruszyliśmy.

-Cieszysz się z tej niespodzianki?- zapytał Niall. Przytaknęłam głową. Cieszyłam się. Nie wiem dlaczego, ale się cieszyłam.

     Żarłok dał głośniej radio i zaczął śpiewać sobie pod nosem. A co mi tam. Postanowiłam się do niego dołączyć. Miło jest tak sobie pośpiewać we dwójkę. Tak minęła nam prawie cała droga. Wygłupialiśmy się i śmialiśmy. Było naprawdę wesoło. Niall to świetny przyjaciel. Jak na razie nie będę mu mówić o tym, co do niego czuję. Wiem, że on mnie kocha (nie da się tego nie zauważyć), ale wolę, żebyśmy byli przyjaciółmi. Chcę jeszcze trochę poczekać.

   Po jakiejś godzinie byliśmy na miejscu. Wysiedliśmy z samochodów. Byliśmy w lesie. Wszyscy stanęliśmy obok siebie i podziwialiśmy widoki. Wydawało mi się, że chłopcy już tu byli, a raczej na pewno. Skąd niby wiedzieli, gdzie mają jechać?

-To  tutaj?- zapytałam Louis’a szeptem.

-Tak.- odpowiedział.

   Rozejrzałam się. Dookoła były drzewa. Tylko niewielki teren nadawał się do rozłożenia namiotów.

-Ok. Bierzemy się do roboty.- zarządził Liam jak zwykle opanowany. Wiedział, co robić.

-Ok. Mamy trzy namioty. W każdym są po dwie osoby, także musimy się podzielić.- zauważył Harry.

-To ja będę z Liam’em.- przyznał Lou.

-Ja z Harry’m.- powiedział Zayn.

-Czyli ja jestem w namiocie z Ally.- ucieszył się Niall. Ok, to zaczyna być podejrzane. Dlaczego to ja zawsze muszę być z blondynem? Mam takie dziwne przeczucie, że chłopcy robią to specjalnie, ale jak na razie muszę się jeszcze nad tym dokładnie zastanowić.

-Ok. To rozkładany namioty.- zarządził Payne.

    Wszyscy wzięliśmy się do roboty. Wspólnie z blondynem próbowałam rozłożyć namiot. Oczywiście nie czytaliśmy instrukcji, bo jak to uznał mój kochany przyjaciel, nie potrzeba, bo on się wszystkim zajmie. Ta, gdyby nie ja, to spałby na trawie, bo nie potrafi rozkładać namiotu, dobrze, że ja mu pomogłam.

   Gdy wszystkie trzy namioty zostały rozłożone, zaczęliśmy wnosić do nich swoje rzeczy, takie jak śpiwory, czy plecaki z ubraniami, albo koce.

   W sumie, to dużo czasu nam to wszystko zajęło. Gdy skończyliśmy swoje prace, zaczynało się robić ciemno. Chłopcy postanowili, że zrobimy ognisko, także każdy zaczął znosić gałęzie. Gdy uzbierała się ich spora ilość, Liam rozpalił ognisko, i każdy mógł się przy nim ogrzać, bo zrobiło się zimno. Oczywiście niezdarna ja zapomniałam wziąć bluzy. Jednak Niall okazał się tak dobrym przyjacielem, i dał mi swoją, bo jak stwierdził, na nagły przypadek zabrał dwie, więc nikomu nie było już zimno.

   Na kolację postanowiliśmy upiec sobie kiełbaski. Każdy nabił ją na patyk i grillował ją w ogniu. Może to dziwnie zabrzmi, ale podczas tej czynności wtuliłam się w Niall’a, a on mnie objął ramieniem, także było mi bardzo wygodnie i ciepło.

   Gdy kiełbaski były już gotowe i każdy swoją skonsumował, chłopcy poprosili, abym ja i Niall zabrali swoje gitary i wspólnie coś zagrali, a oni będą śpiewać. Zgodziłam się na to. Byłam przygotowana.

   Razem z blondynem poszliśmy do samochodu po gitary i wróciliśmy do chłopców, którzy świetnie się bawili. W sumie, to nie było najgorzej.

-To może zagracie Little Things. Ally, ty to znasz. Każdy będzie śpiewał swoją kwestię, a Alison włączy się do śpiewania, ok?- zarządził Liam. Wszyscy przytaknęli głową, w geście, że się zgadzają. Niall zaczął grać na gitarze, a ja się do tego włączyłam. Każdy z chłopców śpiewał swoją zwrotkę. Tak jak to było postanowione, ja włączałam się w odpowiednich momentach. Muszę przyznać, że to wszystko fajnie brzmiało.

   Wkrótce zaczął śpiewać Harry, a po nim zwrotkę miał Niall. Tylko na to czekałam. Chciałam usłyszeć jego głos. Gdy zaczął śpiewać, odwróciłam się w jego stronę, tak, że siedzieliśmy naprzeciw siebie i graliśmy. Spojrzałam w jego oczy. Były takie magiczne. On też patrzył w moje, i czułam, jakby to co śpiewał było dla mnie. Kochałam go, ale jednak nie chciałam, żebyśmy byli razem. Boję się, że jeżeli już zaczniemy ze sobą chodzić, to go stracę, tak jak inne rzeczy. Nie chcę tego. Już wolę, żeby był moim przyjacielem. Żeby był przy mnie jak najdłużej się da.

   Gdy Niall skończył śpiewać swoją zwrotkę, nasze gitary umilkły. Nie byłam w stanie grać dalej. Pogubiłam się z tym wszystkim.

   Wszyscy z niewiadomego powodu zaczęli bić nam brawo. Speszona tym wszystkim wstałam i pomachałam wszystkim na dobranoc. Odniosłam gitarę do samochodu i udałam się do namiotu. Aby oświetlić sobie wnętrze namiotu, zaświeciłam lampkę, i zrobiło się jasno.  Ubrałam spodnie dresowe, bo naprawdę zrobiło się zimno. Chwilę po tym przyszedł blondyn.

-Reszta poszła już spać.- oznajmił. Przytaknęłam głową. Odwróciłam się do niego plecami, aby poprawić mój śpiwór, a za ten czas Niall ubrał dresy. –Co powiesz na małe przemeblowanie?- zapytał. Nie wiedziałam o co chodzi. Blondyn bez mojej zgody wziął mój śpiwór i położył obok swojego.  Nie protestowałam. W sumie, to spodobał mi się ten pomysł.-Idziemy spać?- przytaknęłam głową na zgodę. Ułożyłam nam obojgu poduszki i położyłam jeden koc, byśmy w nocy nie zmarzli, chociaż tak naprawdę da się do tego chłodu przyzwyczaić. Weszłam pod śpiwór, a Niall zamknął namiot i wyłączył lampkę, po czym położył się obok mnie. Odwróciłam się do niego placami, a on objął mnie swoją ręką. Pozwoliłam mu nawet na to, żeby splótł nasze palce ze sobą. –Dobranoc Ally.- wyszeptał mi do ucha.- odwróciłam się w jego stronę i wtuliłam się w jego tors również splatając nasze dłonie. Słyszałam bicie jego serca.

-Dobranoc Niall.- wyszeptałam. Tak, odezwałam się do niego. Mimo, że było ciemno, wiedziałam, że się uśmiecha.

No hey! :D

Dzisiaj wróciłam wcześniej ze szkoły i miałam czas, aby napisać dla Was rozdział :D

Co do występu, to wyszedł nawet dobrze :D

Najlepsze jest to, że teraz będę jeszcze grała w jasełkach :/ Mówiłam Wam, że nie lubię występować na scenie? Nie, raczej nie. A więc teraz już wiecie. Także jeszcze jedna rola przede mną. Będę diabłem i tak szczerze mam 4 linijki tekstu, z czego jestem bardzo zadowolona :D Tak, leniwa ja. No trudno. Nic z tym nie zrobię, że mam taki, a nie inny lęk. Nie no, do tego mam jeszcze lęk wysokości, boję się jeździć windą (także wszędzie chodzę schodami, a do windy wsiadam, jak jestem już do tego zmuszona) i jeszcze boję się szpitali, ale ten lęk akurat mam uzasadniony, zresztą, nie ważne. Boję się jeszcze wiele innych rzeczy. A Wy, macie jakieś lęki?

Jak ja Wam zanudzam. Przepraszam. Już nie będę.

Ok. Ma do Was pytania:

1. Cieszy Was to, że Ally odezwała się do Niall'a?
2. Czy pomiędzy Niall'em a Ally coś się wydarzy? 

Ok, a teraz bardzo ważna część:

 ROZDZIAŁ Z DEDYKACJĄ DLA PAULI. 

Kocham Cię i wiele Tobie zawdzięczam :D

Tęsknię !!!

  

Oczywiście kocham Was wszystkich.

Do następnego!  

Trzymajcie się.