When I Close My Eyes I Think Of You - ROZDZIAŁ 12

Perspektywa Liam’a.

   Wstałem z łóżka. Od jakiegoś czasu nie spałem. W ogóle tej nocy nie spałem. Jakby to powiedzieć, słyszałem Niall’a i Ally. Musieli się pogodzić. Że to ja akurat muszę mieć pokój obok Horana.

   Chciałem z kimś pogadać. Wybrałem Louis’a.

   Cicho wymknąłem się z pokoju. Wszedłem do pomieszczenia, w którym spał Lou. Obudziłem go.

-O co chodzi Liam?- zapytał rozbudzony przyjaciel.

-Słyszałeś, co się działo w nocy?-odpowiedziałem mu pytaniem.

-Tak.-przyznał Louis i się uśmiechnął.- Było głośno.- powiedział żartobliwie. -Kto tak szalał?

-Niall.- przyznałem.

-Co?!- zdziwił się Louis.- Z kim on…?

-Z Ally, a z kim? Raczej jej nie zdradził.

-To znaczy, że się pogodzili?

-No chyba tak.- przyznałem.- Innego rozwiązania nie ma.

-I kto by pomyślał.- zaśmiał się Louis.

-Wiesz co, ja myślę, że oni wcale nie byli skłóceni.- powiedziałem. Miałem pewne podejrzenia.

-Jak to?

-Obserwowałem ich wczoraj. – przyznałem.

-I…?- zapytał mój przyjaciel.

-Zdziwiła mnie jedna rzecz.

-Co?

-Najpierw wyszedł Niall, prawda?- zauważyłam.

-Tak.- przyznał Louis.

-Pół godziny po nim, wyszła Ally.

-Ty, rzeczywiście masz rację. Było to jakoś pół godziny.

 -A jak wrócili?- zapytałem.

-Był ten sam odstęp.- zauważył Loui. Zrobił wielkie oczy i usiadł obok mnie. Czyli nie tylko ja to zauważyłem. To dobrze, bo myślałem, że naprawdę wariuję.

-No właśnie. Oni się umówili.- powiedziałem.

-Na to wskazuje. A masz jeszcze inne jakieś dowody?

-Niby mówiłem ci, że Ally nie umie kłamać.

-No.- przyznał mój przyjaciel.

-Myliłem się, ale zauważyłem, że nie potrafi powiedzieć kłamstwa prosto w oczy.

-Jasne?- zdziwił się Louis.

-No tak. Przez te dwa dni, kiedy ‘’kłóciła się’’ z  Niall’em, ani razu nie spojrzała mi w oczy, a Horan też dziwnie się zachowywał.

-Łał, dobry jesteś Liam. Sam bym na to nie wpadł.- przyznał marchewka.-Ale dlaczego oni udawali?- zapytał po chwili.

-Właśnie, tu się zastanawiam. Może to z zemsty?- zaproponowałem.

-Jak to?

-Zorientowali się, że chcemy ich zeswatać.

-Możliwe…

-To był chyba ten powód.

-Raczej tak. Czyli teraz jesteśmy kwita.

-No tak. Chodź, może pójdziemy zrobić śniadanie.- zaproponowałem. Nie chciało mi się dłużej rozmawiać. 

-Ok.- wyszliśmy z pokoju Louis’a i zeszliśmy na dół, do kuchni. W tym momencie zadzwoniła moja komórka.-Kto to?- zapytał Lou.

-Paul?- zdziwiłem się i nacisnąłem zieloną słuchawkę.-Tak?- zapytałem.

-Nie żyjecie.- powiedział.

-Co się stało?- zapytałem, nie zrozumiałem.

-Dlaczego zrobiliście to bez mojego uzgodnienia?

-Ale co?- zadałem kolejne pytanie. Już nic z tego nie rozumiałem.

-Co to za dziewczyna?! Od kiedy ona z wami jest?!

-To Ally, moja przyjaciółka. Jest z nami od niedawna.- wytłumaczyłem.

-Chcę was widzieć dzisiaj w moim biurze za godzinę. Musimy porozmawiać.

-Ale przecież nic takiego się nie stało.- zauważyłam. Nie rozumiem tego gościa. On zawsze ma jakieś ale.

-Nic się nie stało?! Nic?! No chyba sobie żartujecie. Już po internecie krążą wasze zdjęcia. Zresztą, pogadamy jak przyjedziecie.- powiedział i się rozłączył.

-I co?- zapytał Louis.

-Dzwonił Paul. Mamy kłopoty.- przyznałem.

-Co się stało?

-Nie wiem.- powiedziałem. Nic nie rozumiałam. Od kiedy ja musiałem się pytać kogoś, kto może mieszkać w naszym domu, a kto nie? Porąbane jest to wszystko.

-To co robimy?

-Obudź Zayn’a i Harry’ego. Powiedz im co i jak oraz, że nie mogą mówić tego Ally. Ona nie może wiedzieć, że to z jej powodu jedziemy. Niall’owi powiedz to, jak nie będzie już Alis.

-A co powiedzieć Ally?

-Że jedziemy pogadać na temat wywiadu. Ja się resztą zajmę.- powiedziałem. Wszystko się trochę skomplikowało.- Przygotuję śniadanie.

   Wszedłem do kuchni i zacząłem robić kanapki. Nie miałem do tego głowy. Cały talerz jedzenia zaniosłem do salonu. Chwilę później przyszli chłopcy i Ally.

-Cześć.- powiedziałem.

-Hej.- odpowiedzieli.

-Dlaczego udawaliście?- zapytałem i spojrzałem na Alison i Niall’a. Na początek postanowiłem poruszyć ten temat.

-Skąd wiecie?- odpowiedział mi pytaniem Nialler.

-Było was słychać.- zaśmiał się Zayn. O, czyli nie tylko ja nie spałem tej nocy?

   Spojrzałem na Ally. Zaczerwieniła się.

-Przepraszamy.- powiedziała i schowała się za Niall’a. Nie wiedziała, co ma zrobić. Wszyscy zaczęliśmy się śmiać.

-Nie masz za co przepraszać, ale następnym razem bądźcie ciszej.- powiedział Harry.

-Ale dlaczego udawaliście?

-Ponieważ nie ładnie jest tak nas swatać.- przyznał Horan.- Myśleliście, że nie zauważymy?

-Ok. Teraz jesteśmy kwita.

   Wszyscy się już uspokoili i zaczęliśmy jeść śniadanie. Gdy skończyliśmy jeść, zamierzałem posprzątać, ale zatrzymała mnie Ally.

-To gdzie wy dokładnie jedziecie?- zapytała.

-Musimy z naszym menagerem pogadać o wywiadzie.- wyjaśniłam. Tak, okłamałem ją, ale co jej miałem powiedzieć? Nie może znać prawdy.

-Mogę jechać z wami?

-To nienajlepszy pomysł.- przyznałem.- Będziesz się nudzić.

-No dobrze. To wy już jedzcie, a ja posprzątam.- powiedziała Alis. Ulżyło mi. Ona nie mogła jechać z nami. -Ok.- zgodziłem się i poprowadziłem chłopaków do wyjścia. Ubraliśmy buty i wyszliśmy. Od razu błyski flaszy nas oślepiły. Skąd oni się tu wzięli?  Louis poszedł wyjechać samochodem. Weszliśmy do jednego i jak najprędzej odjechaliśmy.

-Jak myślicie, co Paul od nas chce?- zapytał Niall, który siedział obok mnie w samochodzie.

-To coś związanego z Ally.- przyznałem i popatrzyłem na Horana. Jego wyraz twarzy natychmiast się zmienił. Pobladł.Przez resztę drogi był pogrążony w myślach. Nie uczestniczył w naszej rozmowie… Przejmował się. Widziałem to. Bał się tego, co może się stać.

   Gdy dojechaliśmy na miejsce jako pierwszy wysiadł z samochodu. My podążaliśmy za nim. Gdy weszliśmy do gabinetu Paul’a, zacząłem czuć stres. Nie chcę, żeby stało się coś złego.

   Po chwili dołączył do nas Paul.

-Witajcie.- powiedział.- Od razu przejdźmy do tematu.- nawet nie pozwolił nam się odezwać.- Co to za dziewczyna?

   Wszyscy milczeli. Ja postanowiłem zabrać głos.

-To moja przyjaciółka.- odpowiedziałem.

-Co ona robi w waszym domu?

-Mieszka. Miała pewne problemy. Nie mogłem zostawić jej w potrzebie.- wyjaśniłem. Postanowiłem być szczery.

-Czy wy zgłupieliście? Dlaczego najpierw nie przedyskutowaliście tego ze mną?

-Nie mieliśmy o czym.- odpowiedziałem.

-Właśnie było. Czy wy wiecie, co się teraz dzieje w internecie?

-Nie przejmujemy się tym.- poparł mnie Louis.

-Wy nie, ale ja tak. Postaram się jakoś to wszystko załagodzić, ale chcę wiedzieć jeszcze jedną rzecz.

-Co takiego?- zapytaliśmy wspólnie.

-Czy ją i ciebie Niall, coś łączy?- zapytał. Blondyn jakby się ocknął. Spojrzał na nas smutnym oczami.

-Tak, jest moją dziewczyną.- przyznał.

-Ok. To musi się skończyć. Nie możecie tego kryć. Niall, daję ci do wyboru. Masz dwie opcje: albo zrywasz z tą dziewczyną, albo ogłaszasz ją w prasie. Za tydzień, jeżeli w wywiadzie ona nie weźmie udziału, i nie przyznacie się, że jesteście razem, musicie zerwać. Wtedy nie chcę waszych wspólnych zdjęć widzieć w internecie. Musicie zakończyć swoją znajomość.- to było jak wyrok. Spojrzałem na Niall’a. Wpatrywał się w jeden punkt. Nawet nie mrugał oczami. Długo siedział w ciszy. Jedna samotna łza spłynęła po jego policzku.

-Daj mi się zastanowić.- powiedział i spuścił głowę.

-Masz czas do wywiadu.- odpowiedział Paul.- To tyle. Możecie się zmywać chłopaki.

   Wszyscy wyszliśmy z pomieszczenia i wsiedliśmy do samochodu. Nikt nie odezwał się słowem. Jeszcze nigdy nie widziałem tak przygnębionego żarłoka.

-Ally nie może się o niczym dowiedzieć. Jak przyjeżdżamy do domu, zachowujemy się normalnie.- jako pierwszy się odezwałem. Wszyscy przytaknęli głową. Nawet Niall.

Hejhej !
Dotarłam do Was z nowym rozdziałem :D
Cieszycie się?
A teraz, mówcie, jak minęły Wam święta? Ja oczywiście spędziłam je z rodziną. Prezenty się podobały?  Mi bardzo. A macie jakieś plany na Sylwestra? Ja nie za bardzo. Coś się jeszcze wymyśli :D
Ok, a teraz pytanka do rozdziału:
1. Czy działanie Paul'a jest sensowne? (chodzi mi o to, co Paul powiedział Niall'owi, że dał mu taki wybór, że albo zrywa z Ally, albo ogłasza ją w rasie)
2. Jaką decyzję podejmie Niall?
3. Czy chłopcy powiedzą o wszystkim Ally?

 Ok, a teraz zdjęcie z dedykacją dla mojego ukochanego Harolda.Zawsze będę Twoim LouLou ♥♥♥
Kocham Cię ♥♥♥

(Dla niewtajemniczonych: Nie wiem, jak mam to Wam wytłumaczyć. Po prostu Paula jest moim ukochanym Haroldem, a ja jestem jej LouLou. Przepraszam, ale tego nie da się inaczej wytłumaczyć.)

Ok, to chyba na tyle. Zapraszam do komentowania, zadawania mi pytań i zaglądania do zakładek :D

Bardzo dziękuję wszystkim, którzy czytają tego bloga.

Kocham Was bardzo mocno.

Do następnego ! :D