When I Close My Eyes I Think Of You - ROZDZIAŁ 24

   Odnieśliśmy zakupy do samochodu.

-Może jak tu już jesteśmy, to dasz zaprosić się na kawę?- zapytał Jack.

-No dobrze.- uśmiechnęłam się. W końcu co mi szkodzi? Wprawdzie nie jestem aż taką miłośniczką kawy, ale od czasu, do czasu mi nie zaszkodzi.

   Ruszyliśmy drogą obok siebie. Po chwili weszliśmy do jakiegoś budynku. Całe pomieszczenie było pomalowane na czerwono. Po środku znajdował się bar, gdzie siedziało paru mężczyzn. Nie wyglądali na miłych.

   W kafejce nie było zbyt wiele ludzi. Usiedliśmy do jednego z wolnych stolików. Położyłam swoje dłonie na masywnym stole, a Jack poszedł zamówić dwie kawy. Oczywiście poprosiłam o latte.

   Po chwili wrócił. Zaczęliśmy sączyć napój.

-Ally, nie opowiadałaś mi, jak się tu znalazłaś.- zauważył Jack.

-To długa historia.- przyznałam.

-To opowiadaj. Mamy dużo czasu, a ja chętnie cię wysłucham.-uśmiechnął się.  Jednak musiałam mu to opowiedzieć. Nie mogłam się z tego w żaden sposób wykręcić. No trudno.

-No dobrze. A więc moi rodzice oddali mnie do domu dziecka, ponieważ mama sądziła, że nie dają sobie rady. Ojciec miał jakieś problemy z alkoholem. On nadal je ma, prawda?- zapytałam.

-Tak. Ale kiedyś było gorzej. Ogółem sytuacja poprawiła się miesiąc temu. Opowiadał mi to, jak jakiś chłopak do niego zadzwonił i pytał się, czy miał kiedyś córkę. Pamiętam, jak wtedy podszedł do mnie i krzyczał na cały głos, że znalazł swoją córeczkę.

-Czyli się cieszył?- zapytałam.

-Tak. Był strasznie szczęśliwy.Wtedy przestał pić, bo powiedział, że jego dziecko nie może zobaczyć go zachlanego.- przyznał.

-Ale jednak nie dotrzymał słowa.- zauważyłam.

-Jest lepiej niż kiedyś. Nie jest taki agresywny. Naprawdę jest spoko.

-Miło wiedzieć.- uśmiechnęłam się.

   Nagle moja komórka zadzwoniła. Na wyświetlaczu zobaczyłam zdjęcie Liam’a.- Przepraszam, ale muszę odebrać.- przyznałam. Jack skinął głową na zgodę.

   Nacisnęłam zieloną słuchawkę.

-Hej.- odezwałam się.

-Cześć Ally!- zawołali chłopcy. Byłam na głośnomówiącym.

-Jak tam?- zapytałam.

-A dobrze. Za chwilę mamy koncert.- pochwalili się.

-O, to życzę szczęścia. Szkoda tylko, że nie mogę go zobaczyć.- posmutniałam. Lubiłam zaglądać na chłopaków w akcji.

-Nagramy ci nasze występy, a później je zobaczysz. Co ty na to?- zapytał Harry.

-Brzmi kusząco.- zaśmiałam się.

-A co ty ciekawego porabiasz?- odezwał się Niall.

-Siedzę w kafejce i piję kawę.- przyznałam.

-Sama?- zapytał Liam.

-Nie. Jestem z kolegą. Niall, nie martw się, to tylko kolega. Ty jesteś dla mnie najważniejszy.- ostrzegłam go. Niech sobie nie myśli, że go zdradzam. Nie byłabym do tego zdolna. Za bardzo go kocham.

-Ok. Trzymam cię za słowo.- zaśmiał się. Ufał mi. To dobrze wróżyło. Nie jeden chłopak obraziłby się, gdyby dowiedział się, że jego dziewczyna siedzi w kafejce z innym. Jednak Niall taki nie jest. To jedna z jego wielu zalet.

-Chłopcy, chodźcie! Koniec tych pogaduszek! Muszę ubrać was na koncert!- usłyszałam krzyk w telefonie. Poznałam ten głos.

-Cześć Lou!- krzyknęłam do komórki. Miałam nadzieję, że mnie usłyszy.

-Ally?- zdziwiła się. Teraz jej głos słyszałam wyraźniej. Musiałam podejść do chłopaków.

-Tak, to ja.- zaśmiałam się.

-Witaj kochanie, ale wybacz. Muszę porwać już chłopaków. Chyba rozumiesz?- zapytała.

-Rozumiem. No to pa.- pożegnałam się.

-Cześć.- usłyszałam odpowiedź i się rozłączyłam.

   Schowałam komórkę z powrotem do kieszeni.

-Przepraszam.- zwróciłam się do Jack’a.

-Nic się nie stało.

-Po prostu musiałam odebrać, ponieważ akurat mieli czas, a już dzisiaj mogę ich nie usłyszeć.- wyjaśniłam.

-Kogo?- zapytał. No tak, jeszcze nie opowiedziałam mu całej historii.

-To dalsza część mojego opowiadania.- zaśmiałam się.- Jak zostałam oddana do domu dziecka, to zauważyła mnie taka przemiła kobieta i postanowiła się mną zaopiekować. Mieszkałam z nią od maleńkości. Niedawno zmarła. Miała już swoje lata.- przyznałam.- Wtedy zamieszkałam z moim przyjacielem.- Jack spojrzał na mnie dziwnie.

-Do czego zmierzasz?- zapytał.

-On nie mieszkał sam. Widzisz, mój przyjaciel jest w zespole. Piątka chłopaków, którzy są najlepszym przyjaciółmi. Nie wiem, czy może słyszałeś One Direction?- chłopak zaprzeczył.- No dobrze. Więc zamieszkałam z chłopakami. Wkrótce doszło do tego, że staliśmy się najlepszymi przyjaciółmi. A gdy było już całkiem dobrze. Oni musieli wyjechać w trasę koncertową. Dlatego tutaj jestem. Nie miałam się gdzie podziać, a chłopcy nie chcieli zostawić mnie samej.- wzięłam oddech.- Są strasznie zabiegani i nie mają tyle czasu. Dlatego musiałam odebrać. Wiesz, tęsknię, a za chwilę mają koncert, więc cały dzień mają zajęty.- skończyłam snuć moją opowieść. O dziwo Jack nie spał. Czyli go nie zanudziłam? To dobrze wróży.

-Teraz wszystko rozumiem. Gdyby nie ta cała trasa koncertowa, nie byłoby cię tutaj?- zapytał.

-Tak.- przyznałam. Taka była prawda. Nigdy bym tu nie przyjechała. Jestem tu tylko i wyłącznie z przymusu.

-Trochę smutne.

-No trudno. Możliwe, że przyjechałabym odwiedzić ojca, ale nie na aż tak długo.- powiedziałam.

-Jasne.- dalej rozmawialiśmy na przeróżne tematy, które nam się nie kończyły.

   Dopiliśmy swoją kawę i wróciliśmy do domu. Jack pomógł wnieść mi zakupy do kuchni i rozpakować je. Zrobiłam obiad dla nas obojga i go zjedliśmy. Ojciec dalej spał. Wyszliśmy na świeże powietrze.

-Może zrobimy tak: ja za chwilę skończę robić, co muszę i może pokażę ci okolicę?- zaproponował Jack.

-No, dobrze.- zgodziłam się.- Mogę ci jakoś pomóc?- zapytałam.

-Nie za bardzo. Możesz przyglądać się, jak karmię zwierzęta.- posłał mi uśmiech. Skinęłam głową, że się zgadzam i ruszyliśmy przed siebie. Gdyby nie Jack, to umierałabym teraz z głodu i nudziłabym się, a tak bynajmniej mam co robić. Ten chłopak jest moim wybawieniem. Dziękuję za niego.

   Po jakiejś godzinie Jack zrobił już wszystko, co musiał.

-To jesteś gotowa na pozwiedzanie okolicy?- zwrócił się do mnie.

-Jasne.- przyznałam. Poszliśmy do stajni.

-Umiesz jeździć na koniu?- zapytał chłopak.

-Nie.- zaprzeczyłam.

-Dobrze. Więc pojedziesz ze mną.

   Jack wyprowadził konia z boksu i wyszliśmy na świeże powietrze. Przy pomocy chłopaka, wspięłam się na siodło, po czym zrobił to on. Przytuliłam się do niego. Ruszyliśmy. 

   Najpierw prostą ścieżką, a później lasem. Spinaliśmy się do góry. To cudowne uczucie jeździć na koniu. Jeszcze nigdy tego nie robiłam i byłam pod wielkim wrażeniem.

   Zatrzymaliśmy się na jakiejś górze. Widok był przecudny

-Ale tu pięknie.- przyznałam.

-Wiem to.- zaśmiał się Jack. Wiedziałam, że celowo zabrał mnie w te miejsce. Może tutaj wcale nie jest tak źle?  Jest piękna okolica. Żyje się bez pośpiechu, bez zmartwień. Fajnie byłoby zamieszkać tutaj z chłopakami. Coraz bardziej zaczynam lubić to miejsce.  Muszę przyznać, że są tu cudowne widoki.

-Rozpalimy ognisko?- zapytał Jack.- Ciemno się już trochę robi.- zauważył.-I chyba zaraz zacznie padać.
-Myślisz?- zapytałam.

-Tak. Może rozpalimy ognisko w tej jaskini.- pokazał palcem na coś, co było za mną. Odwróciłam się. Rzeczywiście, w skale znajdowała się jaskinia.

-Możemy.- przyznałam. Jakoś nie śpieszyło mi się do domu. Mogłabym zostać tutaj do końca tych 9 miesięcy. Ciekawe czy dałoby się? Muszę to przemyśleć.

   Zaczęliśmy znosić gałęzie i badyle. Gdy pozbieraliśmy ich już dość sporo, rozpaliliśmy ognisko, a raczej Jack rozpalił. On znał się na rzeczy.

   Usiedliśmy przy ognisku.

   Zaczęło padać. Jack miał rację. Koń spoczął obok nas, a my rozgrzaliśmy się przy płomieniach.

-Skąd wiedziałeś, że zacznie padać?- zapytałam.

-Przeczucie.- uśmiechnął się do mnie. Przez jakiś czas siedzieliśmy w ciszy, patrząc jak spadają krople. 

Tutaj znowu ja! :D

Ok, sama muszę przyznać, że ten rozdział jakoś mi nie wyszedł :/

Nie jestem z niego zadowolona. Chyba Was zanudziłam.

Ok, muszę Was powiadomić, że powoli zbliżamy się do mojego ulubionego momentu. Chyba wiecie już, że lubię mieszać w opowiadaniu :p Także możecie się spodziewać, że nie będzie za ciekawie. Zresztą możecie to zauważyć w zapowiedzi kolejnego rozdziału.

Hmmm.... Tak myślę, czy Wam coś zdradzić. Ok, spróbuję Wam trochę przedstawić to, co zamierzam zrobić ( z pominięciem paru faktów, bo nie mogę zdradzić Wam wszystkiego) A więc muszę przyznać, że Ally wpadnie w małe kłopoty, jeżeli można to tak nazwać :D Tak, wiem, że jestem zła. Życie bohaterów troszkę się skomplikuje. Nie zdradzę Wam, co się dokładnie wydarzy, i kto będzie temu wszystkiemu winny. Dowiecie się tego później.

Następny rozdział będzie w miarę dobry, a później troszeczkę się pokomplikuje.

Ok, więcej Wam nie zdradzę. Dowiecie się w swoim czasie.

Pytanko:

Podoba Wam się postać Jack'a?

To chyba na tyle.

Do następnego!